سلام
سرور من که شما باشید عادت ندارم از کسی ایراد بگیرم چون خودم پر از ایرادم. ولی یک مساله‌ای یک هفته‌ای هست که بدجوری داره آزارم می‌ده. بدون مقدمه چینی می‌روم سر اصل مطلب. چند وقتی است که از راه‌های مختلف دوستان زحمت می‌کشند و خبری را برای هم می‌فرستند مبنی بر این که هواپیمایی قطر به مناسبت برقراری پرواز مستمر به یک صدمین مقصد بین‌المللی قرعه‌کشی‌ای را انجام می‌دهد و به برندگان این قرعه‌کشی بلیط‌های رایگان برای مسافرت به دوردنیا هدیه می‌دهد. تا اینجای مطلب درست و مشکلی هم نیست. نکته‌ای که برای من تامل‌برانگیز است این است که چرا وقتی صحبت از اعراب می‌شود خیلی از ماها بدون این که حتی فکرش را هم بکنیم چشم‌های‌مان را می‌بندیم و با رکیک‌ترین الفاظ اعراب را مورد نوازش قرار می‌دهیم ولی زمانی که باخبر می‌شویم همین اعراب قرعه‌کشی می‌کنند و جایزه می‌دهند تمام آن ماجراها را فراموش می‌کنیم و برای شرکت در چنین قرعه‌کشی‌هایی سرودست می‌شکنیم. باور بفرمایید همین الان اگر این قرعه کشی را در گوگل جستجو کنید هزاران لینک فارسی برایش پیدا می‌کنید. از یک طرف دوستان روزی صد تا ایمیل و لینک می‌فرستند که اگر گوگل را یک هل دیگر بدهیم تمام است و از اعراب جلو می‌افتیم و اسم خلیج همیشگی فارس تغییر نمی‌کند و فلان و بهمان، از طرف دیگر با شنیدن چنین خبری چنان هول می‌شویم که اصلاً انگار نه انگار باید کمی هم وقار خودمان را به رخ اعراب بکشیم.
این موضوع بدجوری من را یاد محرم و قیمه‌ی امام حسین انداخت. حتماً شما هم دیدید که در ایام محرم با هر کسی صحبت می‌کنید اولین حرفی که می‌زند این است که من نمی‌دانم این مردم چرا برای یک لقمه غذا این طوری تو سروکله‌ی هم می‌زنند و چرا یک کم شخصیت خودشان را حفظ نمی‌کنند و معنی این مسخره‌بازی‌ها چیه و غیره و ذالک. بعد با کمال تعجب هر جایی می‌روید می‌بینید جلوی خانه‌ها و مساجد و نمایشگاه‌های اتومبیلی که غذا می‌دهند مردم سرودست می‌شکنند. یکی با بنز آمده یکی با مانتویی که صاف از یک بوتیک تو فرانسه براش فرستادند. آدم می‌ماند که چرا حرف و عمل ما یکی نیست.
مخلص کلام: من اعراب را با تمام وجود دوست دارم. البته در بین اعراب مانند هر ملیت دیگری تعدادی آدم ناجور هم وجود دارد. اما به تجربه و در برخورد با دوستان عربی که داشته‌ام متوجه این نکته شده‌ام که بسیاری از اعراب متفاوت از آن چیزی هستند که ما می‌پنداریم. یکی از خصلت‌های خوب بسیاری از اعراب وقار آنها است (مجدداً تاکید می‌کنم اعراب بد هم داریم) و این وقار در برخورد آنها کاملاً مشهود است. بهتر نیست ما نیز در برخورد با آنان کمی وقار به خرج دهیم و خویشتن‌داری کنیم؟
تا بعد
سرور من که شما باشید عادت ندارم از کسی ایراد بگیرم چون خودم پر از ایرادم. ولی یک مساله‌ای یک هفته‌ای هست که بدجوری داره آزارم می‌ده. بدون مقدمه چینی می‌روم سر اصل مطلب. چند وقتی است که از راه‌های مختلف دوستان زحمت می‌کشند و خبری را برای هم می‌فرستند مبنی بر این که هواپیمایی قطر به مناسبت برقراری پرواز مستمر به یک صدمین مقصد بین‌المللی قرعه‌کشی‌ای را انجام می‌دهد و به برندگان این قرعه‌کشی بلیط‌های رایگان برای مسافرت به دوردنیا هدیه می‌دهد. تا اینجای مطلب درست و مشکلی هم نیست. نکته‌ای که برای من تامل‌برانگیز است این است که چرا وقتی صحبت از اعراب می‌شود خیلی از ماها بدون این که حتی فکرش را هم بکنیم چشم‌های‌مان را می‌بندیم و با رکیک‌ترین الفاظ اعراب را مورد نوازش قرار می‌دهیم ولی زمانی که باخبر می‌شویم همین اعراب قرعه‌کشی می‌کنند و جایزه می‌دهند تمام آن ماجراها را فراموش می‌کنیم و برای شرکت در چنین قرعه‌کشی‌هایی سرودست می‌شکنیم. باور بفرمایید همین الان اگر این قرعه کشی را در گوگل جستجو کنید هزاران لینک فارسی برایش پیدا می‌کنید. از یک طرف دوستان روزی صد تا ایمیل و لینک می‌فرستند که اگر گوگل را یک هل دیگر بدهیم تمام است و از اعراب جلو می‌افتیم و اسم خلیج همیشگی فارس تغییر نمی‌کند و فلان و بهمان، از طرف دیگر با شنیدن چنین خبری چنان هول می‌شویم که اصلاً انگار نه انگار باید کمی هم وقار خودمان را به رخ اعراب بکشیم.
این موضوع بدجوری من را یاد محرم و قیمه‌ی امام حسین انداخت. حتماً شما هم دیدید که در ایام محرم با هر کسی صحبت می‌کنید اولین حرفی که می‌زند این است که من نمی‌دانم این مردم چرا برای یک لقمه غذا این طوری تو سروکله‌ی هم می‌زنند و چرا یک کم شخصیت خودشان را حفظ نمی‌کنند و معنی این مسخره‌بازی‌ها چیه و غیره و ذالک. بعد با کمال تعجب هر جایی می‌روید می‌بینید جلوی خانه‌ها و مساجد و نمایشگاه‌های اتومبیلی که غذا می‌دهند مردم سرودست می‌شکنند. یکی با بنز آمده یکی با مانتویی که صاف از یک بوتیک تو فرانسه براش فرستادند. آدم می‌ماند که چرا حرف و عمل ما یکی نیست.
مخلص کلام: من اعراب را با تمام وجود دوست دارم. البته در بین اعراب مانند هر ملیت دیگری تعدادی آدم ناجور هم وجود دارد. اما به تجربه و در برخورد با دوستان عربی که داشته‌ام متوجه این نکته شده‌ام که بسیاری از اعراب متفاوت از آن چیزی هستند که ما می‌پنداریم. یکی از خصلت‌های خوب بسیاری از اعراب وقار آنها است (مجدداً تاکید می‌کنم اعراب بد هم داریم) و این وقار در برخورد آنها کاملاً مشهود است. بهتر نیست ما نیز در برخورد با آنان کمی وقار به خرج دهیم و خویشتن‌داری کنیم؟
تا بعد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر